Mijn Waarom:
Ik heb zelf een postnatale depressie/angststoornis gekregen na de bevalling van mijn 2de dochter Mila. Ik had op dat moment nog een dochter Joy van 1 jaar en 8 maanden. Ik wist niet wat me overkwam. Ik was al wel heel moe tijdens de bevalling maar ik dacht dat hoort erbij. Eenmaal thuis aangekomen durfde ik niet alleen te zijn en had de hele dag het gevoel dat ik flauw viel. Ik was letterlijk aan het overleven voor mijn gevoel. Ik kon niet slapen en ik kreeg geen hap door mijn keel. Ik ging aan de slaap en kalmeringstabletten omdat ik moest. Ik kon me toch niet zo voelen als ik met twee kindjes thuis zat. Ik snapte er helemaal niks van. Ik had toch alles? Ik hoor toch gelukkig te zijn? Waarom heb ik dit? Waarom kan ik niet genieten? En daar begon de lange zoektocht. Het zoeken naar waarom ik had wat ik had. Ik wilde er vooral heel snel vanaf! Ik voelde me elke dag schuldig omdat ik niet kon geven wat ik wilde. Dat maakte me onzeker en boos. Vooral op mezelf omdat ik toch gezond was. Ik liep helemaal vast in mijn hoofd en voelde dat ik echt op zoek moest gaan hoe ik hier vanaf kwam. Ik ben begonnen bij psychologen maar dat heeft me niet gebracht wat ik zocht. En toen kwam ik bij mindfulness/ meditatie uit. Daar begon mijn bewustwording waarom ik me voelde zoals ik me voelde. Ik begon het langzaam te snappen. De bevalling was een trigger die de emmer deed overlopen. Ik heb mezelf altijd weggecijferd en was onbewust nooit echt gelukkig met mezelf. Ik deed altijd alles voor iedereen om me heen om aardig gevonden te worden. Ik was altijd diegene die grappen maakte om maar niet te laten zien wat ik echt voelde en hoe onzeker ik was. Want zolang ik die muur opzette dan kon niks me raken. Dat ging natuurlijk automatisch en was een overlevingspatroon maar uiteindelijk kostte dat me wel heel veel energie doordat ik continu mezelf niet was. Ik ging elke keer onbewust over mijn eigen grenzen heen. En dat is het korte verhaal😉 Maar dat heeft er onder andere toe geleid dat mijn emmer overliep.
Ik heb door meditatie steeds meer inzichten in mezelf gekregen. Ik ging steeds meer zien hoe ik dacht en welke verhalen ik mezelf elke dag vertelde. Hoe negatief ik eigenlijk over mezelf dacht en hoeveel dingen ik altijd deed waar ik helemaal niet blij van werd. Dat ging allemaal onbewust natuurlijk. Maar door meditatie en ademoefeningen is mijn bewustzijn steeds meer gegroeid en heb ik geleerd om steeds meer te schakelen van het denken naar het voelen. Van hoofd naar lichaam.
